In het derde jaar van de MBO Theaterschool werkten wij samen met de Toneelacademie Maastricht aan ROMA, een project waarin vijf acteurs, twee vormgevers en een regisseur in acht weken een voorstelling creëerden.
Onder een sluier van rook bewegen lichamen door de ruimte. Een drumstel klinkt zacht, een stemleest een manifest: “Imagine a world...” Beweging en muziek vloeien samen, van subtiele interacties tot een explosie van energie. De voorstelling verkent mannelijkheid, gendernormen en het doorbreken van verwachtingen, balancerend tussen spanning en vrijheid.
Samen met Thijs Haessen was ik verantwoordelijk voor het decor en de kostuums. Ons onderzoek startte met associaties rond stereotypen, clichés en emoties over mannelijkheid. De acteurs droegen sportkleding als basis, aangevuld met maskers die zowel bescherming als confrontatie uitbeelden. We ontwierpen drie maskertypes:
Uiteindelijk kozen we de collage-maskers, omdat ze een gelaagd en confronterend beeld neerzetten. Ze balanceren tussen humor en ongemak en dagen het publiek uit om eigen interpretaties te vormen over mannelijkheid.
Ons decor was geïnspireerd door zowel de man cave als de cave men. We creëerden een intieme, afgesloten ruimte die spelers en publiek losmaakte van de buitenwereld.
Het decor bestond uit 40 vierkante meter ongebleekt katoen, bewerkt met thee, verf, inkt ,poederpigmenten en vuur. Voor het speelvlak bouwden en decoreerden Thijs en ik een houtenplatform.
Verschillende versies decorontwerp
Eerste testjes stofbewerking
Daarnaast vroeg de regisseur om een bewegend lichtsysteem, vergelijkbaar met een draaiende zon. We realiseerden dit door een truss op wielen te plaatsen met een spot, waarvan de bedrading vanuit het plafond liep. In samenwerking met de technici verwijderden we meerdere plafonddelen om extra lichtbronnen te integreren en het effect te versterken.
Eerste test lichtsysteem
Een belangrijke uitdaging was dat het decor snel en eenvoudig op- en afgebouwd moest kunnen worden, omdat we de zaal deelden met een andere groep. We losten dit op door de doeken te bevestigen met lussen en het platform verrijdbaar te maken.
Het maskerontwerp vormde de basis voor de grime. Wanneer de spelers hun maskers afzetten, wilde ik een onthulling creëren—een kwetsbaarheid die niet als "zielig" voelde, maar als krachtig en oprecht. We werkten met subtiele contrasten: een glanzende, doorleefde huidtextuur met sporen van roet en aarde, alsof de spelers zich door iets heen hadden bewogen. Dit versterkte de fysieke intensiteit en maakte de transitie tussen gemaskerd en ongemaskerd des te betekenisvoller. Door grime en haar als verlengstuk van het concept te gebruiken, werd de gelaagdheid van de personages en hun spel versterkt.
Naast mijn werk aan de voorstelling werd mij gevraagd het posterontwerp te verzorgen. Ik wilde een krachtig beeld creëren dat nieuwsgierigheid opwekt bij voorbijgangers. In Adobe Photoshop experimenteerde ik met drempelwaarden om een rauw, contrastrijk effect te bereiken dat aansloot bij de thematiek van de voorstelling. Het resultaat is een intrigerende visuele stijl die de sfeer van Mars en de Beer weerspiegelt.